ၾကယ္ေၾကြညတစ္ခုရဲ႕ အစဦးဆံုးအပိုဒ္
နားလည္မွဳလြဲတဲ့ စရိုက္ေတြနဲ႔ အစာသြတ္ထားတယ္၊
ေရးညႊန္းဖြဲ႔သီျခင္း မဟုတ္တဲ့စကားလံုးေတြ
မၾကားခ်င္ေပမယ့္ နားဆင္ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။။။

ဆိုလိုရင္းေတြ က်ေပ်ာက္ကုန္တာနဲ႔ပဲ
အလင္းမရွိတဲ့ ဝင္ရိုးစြန္းကို ေရာက္ရတယ္၊
တကယ္ေတာ့ ေမတာၱတရားဆိုတာ
ဆႏၵမပါတဲ့ ဒဏ္ရာအတြက္
ကိုယ့္အတၱ ကိုယ္တူးရံုေလာက္ပဲ နက္ခဲ့တာပါ..။။။

တံခါးေခါက္တိုင္း ထြက္မၾကည့္ခဲ့ပါဘူး
ရင္ဘတ္အရူးမို႔ အထူးတလည္ မိတ္ဆက္
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေတြ စကားမေျပာတတ္ဘူး။။။

ေန႔ေကာင္းရက္သားေရြးျပီး ေတာင္းပန္ခ်င္တာပါ
(ဒါေပမယ့္)
ေဟာ့ဒီ့ေကာင္ရဲ႕ ေကာင္းကင္မွာ မိုးညိဳေနတာကမ်ားတယ္..၊
ေစ်းေပါလြန္းတဲ့ အေတြးအေဟာင္းေတြနဲ႔ ေက်ာခင္း
(ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္)
မ်ဥ္းျပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းၾကားက ဆံုမွတ္ကို မရမကရွာခဲ့ဖူးတယ္။။။

အမွန္တရားဆိုတဲ့ နတ္သမီးတစ္ပါး
အားငယ္သူအတြက္ဆို ဘယ္ေတာ့မွေပၚမလာပါဘူး..၊
သံေယာဇဥ္သေဘၤာေမွာက္တဲ့ ျမစ္ျပင္က်ယ္ဟာ
(တကယ္ေတာ့)
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေသးတယ္..။။။

ဒြိနဲ႔ ဟနဲ႔ တစ္ဖက္စီဆြဲ
ေဟာဒီ့ အသဲကြဲလူၾကမ္း ခရီးဆံုးျပီ…။။။ ။။။ ။။။
အရိပ္ကေလး