ရင္ကြဲတယ္ဆိုတဲ့ အရသာကို
ရင္ခြဲတဲ့သူနဲ႔ ေတြ႔မွသိရတာပါ..၊
တြယ္တာတတ္တယ္ ဆိုတာကို
ကြယ္ရာကေနေတာ့ အယူခံမဝင္လိုဘူး..၊
ေနညိဳမွျပန္တဲ့ ငွက္ေတြကိုပဲေျပာလိုက္ပါရေစ…
ေရေျမျခားလို႔ေတာ့ ပစ္မသြားပါနဲ႔…။

ေနပူတာ မိုးမရြာခ်င္လို႔ပါ ဆိုရင္
သခင္ခြဲသြားတဲ့ အၾကင္အသည္းက
အထင္အလြဲခံခဲ့ရတာကို သင္မသိဘူးလား..၊
ကၾကိဳးျပတ္တဲ့ အရုပ္တစ္ခုက
အခုမွ အသက္ဝင္လာတယ္..၊
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ နံနက္ခင္းဆိုတာက
သူမဖန္ဆင္းတဲ့ အလွတရားေတြေလ..။

ေမွ်ာ္လင့္ရင္းရူးတယ္ ဆိုရမလားပဲ
ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ ပံုရိပ္ေတြအတြက္
သက္ျပင္းေတြ အထပ္ထပ္ခ်…၊
မင္းေပးတဲ့အနမ္းမ်ားနဲ႔
ငါ့ရဲ႕အလြမ္းမ်ားကို

တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ လွဳပ္ရွားျပီး
အထက္ေအာက္သြားလာ
စံုလင္စြာအေရာင္ျခယ္တတ္သူေတြ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းေပၚမွာရွိတယ္။

ေကာင္းကင္ရဲ႕ေအာက္က
လုပ္သားေတြအတြက္ ကာကြယ္ရင္း
ေနမင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ
လက္ခ်င္း ယွက္ေနၾကတယ္။

ျဖဴခ်င္ျဖဴ ျပာခ်င္ျပာ
စိတ္မွာအလိုမက်ရင္ ညိဳျပျပီး ငိုခ်တတ္တဲ့
မာယာမ်ားတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ
သူတို႔မွာရွိတယ္။

ေမာ့ၾကည္တိုင္း ေတြ႔ရတတ္တဲ့
ရမၼက္ၾကီးတဲ့ မိုးတိမ္ေတြ
ေနပူကိုလည္း မမွဳ
လူေတြကိုလည္း မေၾကာက္
ေကာင္းကင္ထက္မွာ လမ္းေလ်ာက္ေနၾကတယ္။

အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္ ရပ္တည္ေနၾကတာကို
ကမာၻၾကီးက ၾကည္ျဖဴစြာပဲ ထမ္းထားေပးတယ္..၊
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ရင္းႏွီးေစခဲ့တာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေပ်ာ္စရာပါ။

ရွုခင္းေတြကို စံုစြာ ဖန္ဆင္း
ျမစ္ အစင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔
ေတာေတာင္မ်ားရွိတယ္..၊
ရွုျမင္ခံစားရင္းစိတ္ ၾကည္ႏူးေစတာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေပ်ာ္စရာပါ။

သစ္ပင္ေတြကို စိမ္းလန္းေစျပီး
ေႏြ မိုး ေဆာင္း ဆိုတဲ့ဥတုသံုးပါး ထားရွိတယ္..၊
ရာသီခ်ိန္သီးႏွံေတြကို
အားပါးတရ သံုးေဆာင္ေနရတာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ေပ်ာ္စရာပါ။

ေခတ္ေတြကို တိုးတက္မွဳအျဖစ္ေျပာင္း
သိပၸံ အေၾကာင္းေတြေပၚထြက္လာေစတယ္..၊
တီထြင္ၾကံဆမွဳေတြရဲ႕အက်ိဳးကိုခံစားေနရတာ

ျပဳတ္က်တာ မဟုတ္ေပမယ့္
အထိ နာခဲ့ပါတယ္..၊
ေသရာပါေအာင္ မဟုတ္တာေတာင္
ဒဏ္ရာက ေတာ္ေတာ္ေလး နက္ခဲ့တယ္..၊
ဒီတစ္သက္ေတာ့
ဘယ္အတြက္မွ ျပန္ေတြဖို႔မရွိေပမယ့္
ေနာင္ဘဝထိ ဆက္ခ်စ္ေနခ်င္…..တယ္.။

လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာ ဆိုေပမယ့္
လက္လွမ္းမွရမွာကို ငါမသိခဲ့ျပန္ဘူး..၊
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရူးလားျပန္ေမးေတာ့.
“သူက မင္းရဲ႕ အခ်စ္ဦးေလ” တဲ့..၊
တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး ဆိုျပီး
တစ္ခ်ိဳးတည္းေျပးခဲ့ေပမယ့္..
ငါေရာက္ေတာ့..
ေနာက္က်ေနခဲ့ျပီပဲ…။

မာယာသီးေတြ စားျပီးမွေတာ့
စကားေတြလည္း မုသားပါျပီေပါ့..၊
ရွည္လ်ားတဲ့ သံသရာက
တမာသီးေတြနဲ႔ ငါ့ကိုထားခဲ့တယ္..။

မုန္းႏိုင္တဲ့ သေကၤတ ေတြကိုဖန္တီး
ခလုတ္ဖြင့္မွ မီးလင္းသလိုမ်ိဳးေပါ့..၊
ေကာင္းကင္ဟာ သူဖာသာျပာေနတာ
မင္းဝါသနာနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူး..။

ေသနတ္ကို ေမာင္းခ်ိန္လိုက္တိုင္း
ပစ္မွတ္ကို မထိႏိုင္ျခင္းက
ညံ့ဖ်င္းတဲ့ ေလတိုက္ႏွုန္းေၾကာင့္တဲ့..၊
မၾကည့္ဘဲပစ္လို႔ ထိမယ္ဆိုရင္
ဖြင္မေျပာဘဲ ခ်စ္ၾကည့္ရေအာင္….။

ေနာက္ေက်ာဘက္ကို ဓားနဲ႔ထိုး
နတ္ဆိုးေတြရဲ႕ က်ိန္စာကိုလည္းမမွဳဘူး..၊
ဒီကမာၻမွာ အခ်စ္နဲ႔ပက္သက္လာရင္
ငါကိုယွဥ္ႏိုင္သူ မရွိေစရဘူး…။

နာရီလက္တံေတြကို
ေျပာင္းျပန္လည္ခ်င္ရင္လြယ္တယ္..။
လ က ကမာၻကို ပတ္သလိုေတာ့
ေန က ကမာၻကို မပတ္ေလာက္ပါဘူး…၊

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကုန္းေကာက္ခဲ့တဲ့
ငါရဲ႕ ေယာက္်ားမာနေတြ…
အခုခ်ိန္ထိ ျပန္မစံုေသးေတာ့…
အေတာင္စံုလို႔ ပ်ံသြားတဲ့ငွက္ေတြကို
ေရတြက္ဖိုေတာင္ အခ်ိန္မရလိုက္ပါဘူး..။

ဖိနင္းလို႔မဝေသးရင္ မၾကြလိုက္ပါနဲ႔
နင့့္ေျခဖဝါး ရြရြေလးေတြေအာက္ကေန
နင္ေက်နပ္မွ ငါထပါ့မယ္…၊
မရႏိုင္မွန္သိလို႔ေတာ့ တန္ဖိုးထားတာမဟုတ္ဘူး..
မခ်စ္ဖူးလို႔ ရူးသြားတာပါ…။
အခ်စ္ကို ဦးစားေပးတတ္ခဲ့တာက
နင္ေပးတဲ့ ပညာေတြေပါ့…။

ေကာင္းကင္ကို ပ်ံမတက္ခင္ေတာ့
ငါ့ရင္ခြင္မွာ နင္အၾကိဳက္ေပ်ာ္ပါ…
ေကာင္းကင္ကို ပ်ံတက္ျပီးရင္လည္း
ငါ့ရင္ခြင္ကို လွမ္းၾကည့္ေနပါ…
ပ်ံသန္းလို႕ ဝ ရင္လည္း

ဆန္႔က်င္တဲ့ လကၡဏာေတြပဲ
ၾကီးစိုးေနခဲ့တဲ့ ဘဝစာမ်က္ႏွာတစ္ခုကို
လူေတြလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ စားပြဲေပၚမွာ
ေသခ်ာျဖန္႔ျပီး ခ်ေပးလိုက္တယ္..။
ေကာင္းကင္က တိမ္ေတြေလာက္ေတာ့
ဘယ္သူကမွ ေနပူဒဏ္ကို ပိုမခံခဲ့ရပါဘူး…
အရာရာတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္ျခင္းက
အရည္အခ်င္းက စ တယ္တဲ့ေလ…။

မလွပတဲ့ အနာဂတ္ထဲကို
အမဲေရာင္ျခယ္ရမွာေၾကာက္တယ္..။
ပင္လယ္ထက္ၾကယ္တာ သမုဒၵရာေျပာမယ့္အစား
စၾကၤာဝဠာလို႔ ေျပာလိုက္ၾကပါလား..။
ေဘာလံုးသမားေတြထက္လိမ္တာ
လူလိမ္ေတြဆိုရင္
လူလိမ္ေတြထက္လိမ္တာ
လူလည္ေတြဆိုမမွားေလာက္ဘူးေပါ့…။

တိုင္းတာဖို႔အတြက္ ေပတံေတြရွိတယ္ဆိုေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔...

ေကာင္းကင္ကျပာ
ေလေျပကေအး။
ေႏြညေနခင္း ရဲ႕အလွကို
ေတးဖြဲ႔လို႔ေရး။

အထင္ကရ လမ္းေပၚကေကာက္ရတဲ့
ထင္ရာျမင္ရာ ေကာက္ခ်က္ေတြေတာ့
တစ္ဖက္သက္ လာမစြတ္စြဲပါနဲ႔…။
တစ္ဇြတ္ထိုးလုပ္တတ္တဲ့
တစ္ေဇာက္ကန္းေတြအေၾကာင္း
နင္ေကာင္းေကာင္းမသိေသးဘူးထင္တယ္..။

ေမ့တတ္တယ္ ဆိုတာထက္
ေမ့ခ်င္တာက ပိုမ်ားေနတယ္မဟုတ္လား..?။
နင္သြားခ်င္သြား..
ငါမတားရက္တာ အမွန္ပါ..။

ဝပ္တြားခယ ခဲ့ဖူးတာမွန္ေပမယ့္
အညံ့စား ႏွလံုးသားေတာ့ မဟုတ္ဘူး…။
အခ်စ္ကိုခံစားရံု သက္သက္ဆိုရင္ေတာ့
အျပင္ကပဲ ေစာင့္ေနခဲ့မွာေပါ့…..။

အညတရ လူသားဆိုေပမယ့္
မ်က္ႏွာမ်ားခဲ့သူေတာ့ မဟုတ္ဘူး…။
လမ္းကူးလတ္က မတ္တတ္ရပ္ေနခဲ့တာက
နင္လာေခၚေလမလား ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္မွုေပါ့…။

လက္ပ်က္တဲ့ လူနဲ႔ယွဥ္တာေတာင္မွ
ငါကေနာက္က်ေနတယ္ေလ…
ငါ ဒီေလာက္အ ေနတာသိရက္နဲ႔
ဘာျဖစ္လို႔မ်ား လုပ္ရက္တာလဲ…။

တစ္ ျပီးရင္ ႏွစ္ပဲျဖစ္ရမွာကို
နင္က သံုးဆိုရင္…
ငါေခါင္းညိတ္ျပခဲ့တာပဲေလ..
ငါ့ဘဝကို
နင့္ဆႏၵနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာပါ…။

တိမ္ေတြငိုေနတာျမင္ရေတာ့
ဘဝရဲ႕ မတည္ျမဲျခင္းေတြ
ေပၚလြင္လာတယ္…၊
အခ်စ္ဆိုတာကလဲ
ေရခဲလို႔ေခၚတယ္တဲ့…။

ခါခ်ေနရတဲ့ နင့္မာနေတြ
ငါ့ကိုယ္ေပၚ တစ္သီၾကီးျပန္ေျပးတက္လာတယ္..၊
နဂိုတည္းက ငါက ငတံုး ပဲေလ..
ျပဳသမွ်ကို ႏုေနတာေပါ့….။

တမာက ခါးတယ္ဆိုေတာ့
သကာက ခ်ိဳမွာေပါ့လို႔ေတြးတယ္..၊
အခ်စ္က...

ဆရာ….
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ပါဦး…၊
ဟ..ဘာျဖစ္လာျပန္တာလဲကြာ..
ကၽြန္ေတာ့္ဒဏ္ရာက
ေတာ္ေတာ္ေလးရင့္ေနျပီ…
ဘာျဖစ္တာလဲ…
ေခြးကိုက္တာလား
ေၾကာင္ကုပ္တာလား..?
မဟုတ္ဘူးဆရာ….
အခ်စ္နဲ႔ဝင္တိုက္မိတာပါ….။

ဒီလိုေျပာရင္ေတာ့ အရူးလို႔ထင္ၾကမွာေပါ့
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္နဲ႔ဝင္တိုက္မိခဲ့တာ အျဖစ္မွန္ေပါ့ဗ်ာ..။

လူေတြဘာေၾကာင့္ ငိုေၾကြးၾကပါသလဲ..၊
အခ်စ္ေၾကာင့္ငိုေၾကြးပါတယ္ ဆရာ…။
လူေတြဘာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ျမဴးတာပါသလဲ..
အခ်စ္ေၾကာင့္ေပ်ာ္ျမဴးပါတယ္ဆရာ…။
ကဲေကာင္းျပီ….။
ဒါဆိုရင္ေဆးတစ္ခြက္ေလာက္နဲ႔
ေပ်ာက္မွာပါတဲ့…၊
ကၽြန္ေတာ့္ကို အိပ္ေဆးေတြေပးတယ္ေလ….။

သူေယာင္မယ္ အလွနဲ႔ျပဳစားေနေတာ့
ငါဘယ္လိုရုန္းထြက္ရမွာလဲ…၊
မင္းပဲေျပာခဲ့တယ္ေလ…
ကိုယ္ ခြဲသြားမွာ..
အရမ္းေၾကာက္တာပဲတဲ့။
နင္ခြဲသြားတာကမွ
ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းေနပါေပါ့လား..။

သားေခ်ာ့ေတးနဲ႔ ေခ်ာ့ရေအာင္လည္း
နင္က ကေလးမွမဟုတ္ေတာ့ ခက္တယ္..၊
နင္ေက်နပ္ေအာင္ ငါစြမ္းေဆာင္ဖို႔ကလည္း
နင့္ခံစားမွုမွာ ငါကရုပ္ေသးျဖစ္ေနျပီေလ….၊
ေက်နပ္ပါေတာ့ အသက္ရယ္…..။

သက္တန္႔ေလး ေရဆင္းေသာက္တုန္း
ေျပးျပီးေတာ့ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္..၊
ေနာက္တစ္ေခါက္ ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမွာလဲလို႔ေပါ့..၊
ခဏ ခဏၾကားခဲ့ ရတာက
ျပန္လာျပီ ျပန္လာျပီ ဆိုတဲ့
ဒ႑ာရီေတြ ပါပဲ……။

ေမွ်ာ္ေတာ္ ေတာင္ကုန္းရွိရာဌာန
သန္လ်င္ေျမက ဒ႑ာရီလို ရာဇဝင္နဲ႔
နႏၵာကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ အျဖစ္ဆိုးနဲ႔
ေမႊးနန္းလို အခ်စ္မ်ိဴးရဲ႕
ရင္ကြဲစရာ…အျဖစ္တစ္ခုနဲ႔သန္လ်င္..။

စိုးထိတ္စြာ ေမွ်ာ္ရွာသည့္
ငမိုးရိပ္ စီးလာမယ့္ ခ်စ္သူက
ဥကၠလာပ မင္းရဲ႕သားေတာ္
ကိုယ္ေတာ္နႏၵာ ျဖစ္ရတယ္..၊။

ျမစ္တစ္ခြင္ကို အပိုင္စားေပးလို႔
ခစား ဝတ္ျပဳတဲ့ ေက်းဇူးသိတတ္သူ
မလက္တို ရဲ႕ အမူေၾကာင့္
အက်ိဳးမလွတဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔
ငမိုးရိပ္မိေက်ာင္းရဲ႔ ျဖစ္အင္ထူး…။

လိုရာခရီး မိေက်ာင္စီးလို႔
ခရီးတြင္ခဲ့သူ မင္းနႏၵာ
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ကံၾကမၼာက
မ်က္ႏွာသာမေပးျပီ…၊
ေဘးစကားကိုမွ...

ၾကယ္တာရာ တံခြန္ထက္ကိုမွ
တက္ကာေၾကြးေၾကာ္လိုက္ခ်င္တယ္..
ဘယ္ဆီကို ေရာက္ေနပါသလဲ..?
ရင္ကြဲသူေတာ့ ရူးေတာ့မည္..။

ဖူးပြင္ေဝစည္တဲ့ ပန္းခင္းေတြအၾကား
လူးလန္႔ပ်ံသြားေနရွာတဲ့ ခ်စ္လိပ္ျပာငယ္
အဘယ္မွ်သူေပ်ာ္မည္နည္း..?
အေမးေတြသာ အခါခါ လြတ္ေတာ့သည္။

မေမးပါနဲ႔ ခ်စ္ငွက္ငယ္ရယ္
အသင္တို႔လို ဘဝင္မဟက္ႏိုင္ပါဘူး
အခ်စ္ငတ္ သံသရာဝယ္
ဘယ္အခါမွလြတ္ပါမည္နည္း။

မဟူရာ စိတ္မ်က္လံုးႏွင့္
အိပ္မက္တုန္း ေတြ႔ရခ်ိန္
ေမ့မရတဲ့ အဲဒီတစ္ခဏ
ခ်စ္သူ႔ကိုျပန္ေတြ႕ရလို႔
ေပ်ာ္ရွာေန ခါသမယမွာေပါ့့
အိပ္မက္ကလန္႔ကာႏိုးတယ္
ဆိုးလွေပါ့ ဒီလူ႔စိတ္ထဲ…။

ငါကိုယ္တိုင္ လိုလိုလားလားနဲ႔
အျမတ္တႏိုး ထားခဲ့တဲ့အရာတစ္ခုကို
နင္ျပဳခ်င္တိုင္းျပဳေနတာေတာ့
သဘာဝမက်ဘူးထင္တယ္….။
ေအးေပါ့ေလ…..
ငါက သိပ္ခ်စ္တတ္သူပီပီ
ၾကည္ျဖဴေနရဦးမွာေပါ့….။

ေၾကးစားေခၚဖို႔ေတာ့ လုိမယ္မထင္ဘူး
နင္သာတကယ္ လိုတယ္ဆိုရင္
ျဖစ္ေစခ်င္တာ ဘာမဆိုျဖစ္ခြင့္ရွိတယ္ေလ..။
ငါကို သတ္ပစ္ရံုသက္သက္ဆိုရင္ေတာ့
ေၾကးစားလူသတ္သမား မလိုပါဘူး
နင့္ရဲ႕ မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္နဲတင္
လံုေလာက္ပါတယ္…။

မီးလံုးေလး တစ္လံုးေတာင္
အဖိုအစ္မ လွ်ပ္စစ္ပါမွ
မီးလင္းတာမဟုတ္လား..?။
ေလာကနိယာမ အတြက္ေတာ့
ငါ့အတြက္ မဟုတ္တာေတာင္
နင္ဟာ တစ္ပါးသူအတြက္ျဖစ္လိမ့္မယ္..။