ခံရတာေတြ မ်ားလာေတာ့
စိတ္နာမိတယ္…
ငါခံစားခဲ့ရတာေတြလည္း
ငါပဲ သိတယ္…။

ငါေတာင့္တခဲ့တဲ့ အရာ
မင္းသာေပးခဲ့ရင္
ဒီလိုေဝးရတဲ့အခါ
ငါေက်နပ္မိမွာ အမွန္ပါ..။

နင္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကား
ငါၾကားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္
နင္ထားခဲ့ရံုကလြဲလို႔
ဘာမွ မရခဲ့ဘူး…။

ငါဝန္ခံပါတယ္
ငါတကယ္္ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ
ဒါေပမယ့္လည္း
ငါအျမဲတမ္းတမိတယ္
နင္နဲ႔ပက္သက္ခဲ့သမွ်
ငါအတြက္ အမွတ္တရ
ရခဲ့သမွ်ဒဏ္ရာ
ေက်နပ္ခဲ့တယ္
မင္းအတြက္သာ
ငါရွံုးခဲ့သမွ်ေတြအတြက္
မင္းျပန္မေပးဆပ္ပါနဲ႔…။
မင္းအတြက္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ
ငါရွိေနမယ္…..။

ၾကမ္းတမ္းတဲ့လမ္း
ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ေနရေပမယ့္
ငါေက်နပ္တယ္…။
ငါ့ေဘးမွာ နငိရွိေနတယ္..။

ခါးသည္းမုွေတြ
ရင္ဆိုင္ေနရေပမယ့္
ငါေပ်ာ္ေနတယ္….။
ငါေဘးမွာနင္ရွိေနတယ္…။

ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြ
ရွိေနပါေစဦး
ငါေနတတ္ခဲ့တယ္..။
ငါေဘးမွာနင္ရွိေနတယ္…။

ကံၾကမၼာ အေနမေပးလို႔
အလွံတစ္ရာ အေနေ၀းေပမယ့္
အလံပမာ ေလေသြးတိုင္း
မလွုပ္ပါဘူး…..။
အေျဖသာအျမန္ေပးပါေတာ့
ခ်စ္သူရယ္…။

ဧဒင္ ဥယာဥ္ထဲက
ပန္းသီးက မင္းအတြက္..။

အတူတူရွိေနခဲ့တာ
အခုညမွာမင္းနဲ႔..။

အနားနားကို တိုးထားပါ
မင္းအလွေတြစိတ္မခ်ကာ
အျခားတစ္ေယာက္ဆီ လွ်ံေနမွာ စိုးတယ္..။

မင္းနဲ႔ငါ ခ်စ္ၾကမွာ
ေဘးကလူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာင္
အသည္းယားကာ
မနာလိုေန လို႔…။

ထူးျခားတဲ့ မင္းရဲ႕အလွမ်ား
ေယာက္်ားေတြအားလံုးကို ဖမ္းစား..။
မင္းမ်က္လံုးနဲ႔ ပင့္ၾကည့္တာမ်ား
ကိုယ့္အသည္းေတြ လွုပ္ခါရမ္းသြား…။
မႏွိပ္စက္နဲ႔ ရူးလိမ့္မယ္
တကယ္ စကားေတြတတ္တဲ့ ႏွုတ္ခမ္းမ်ား…
ခြင့္ျပဳပါ မိန္းကေလးရယ္..
ဒီအခ်စ္က တကယ့္ မ်က္ကန္းပါ…။

ဗို႔အား..
တစ္ေထာင္အားနဲ႔

ၾကိဳးစားၾကည့္တယ္
ေမ့ေဖ်ာက္ဖို႔။
မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး…..
ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ
သတိရမိတယ္….။

ဆံုးျဖတ္မိတယ္
လမ္းခြဲဖို႔။
မစြမ္းႏိုင္ခဲ့ဘူး…..
အဲၿမဲဆိုသလို
လြမ္းေနမိတယ္…။

အားထုတ္ၾကည့္တယ္
စြန္႔လႊတ္ဖို႔။
မေအာင္ျမင္ျပန္ဘူး…
စြန္႔ပစ္ခံရတာေတာင္

ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္…
အာဒံ နဲ႔ ဧဝ
သိပ္ခ်စ္ၾကတယ္ဆိုတာ…။

ဖတ္ဖူးခဲ့ပါတယ္…
ဘုရင့္သမီးေတာ္နဲ႔
ေတာတြင္းသားေလးတို႔
ခ်စ္ဖူး ခဲ့တယ္ဆိုတာ…။

နားမလည္ခဲ့ဘူး…
မင္းနဲ႔ငါ ႏွစ္ေယာက္မွာ
ဒီေလာက္ေပးဆပ္ ခဲ့တဲ့ငါ
ဘာျဖစ္လို႔မ်ားရွံုးနိမ့္ခဲ့ရတာလဲ…။

မုန္းေနမွန္းသိလ်က္နဲ႔
သိပ္ခ်စ္ေနတယ္၊
ေမာင္းထုတ္လည္း မသြားႏိုင္ဘူး..
ႏွင္လႊတ္လည္း မျပန္ႏိုင္ဘူး..
သံသရာအဆက္ဆက္က ဝဋ္ အတြက္
မင္းကိုငါ ခ်စ္ေနမွာပဲ….။

မင္းမေတြခ်င္မွန္းေတာ့ သိတယ္
ငါကမေတြ႔ရ မေနႏိုင္ ဆိုေတာ့
စိတ္ဆိုးလည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး
မင္းေရွ႕ကို အၿမဲေရာက္မိတယ္..။

မရႏိုင္မွန္းသိလည္း
ၾကိဳးစားေန မိတယ္
မင္းခ်စ္မွ မဟုတ္ဘူး..
ငါ့ဘက္က ခ်စ္ေနလဲ အခ်စ္ပဲေလ….။

ဒီစကားကို
မၾကားခ်င္မွန္း သိတယ္
ဒါေပမယ့္ မင္းလက္မခံလည္း
ငါ့ဘက္က အၾကိမ္ၾကိမ္ေျပာပိုင္ခြင့္ရွိတယ္..။

ဒီလိုေတြ လုပ္ေနရတာ
မင္းကိုခ်စ္လို႔ပါ…။

ညတစ္ညရဲ႕ အေမွာင္ထုကို
အလင္းတစ္ခု ပစ္ခြင္းလိုက္တယ္
နက္ေမွာင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ထက္မွာ
လင္းလက္တဲ့ လွ်ပ္စီး…။

ညတစ္ညရဲ႕သာယာမွုကို
အသံတစ္ခု ႏွစ္သြင္းလိုက္တယ္
တိတ္စိတ္တဲ့ ကမာၻ ဘက္ျခမ္းမွာ
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ မိုးခ်ဳန္းသံၾကီး..။

ေျဖာက္ေျဖာက္က်ကာ
သံဝါမပ်က္၊တစ္စက္စက္ျဖင့္
အဆက္အစဥ္၊ တစ္သြင္သြင္ႏွင့္
ရြာလွ်င္မတိတ္၊ မိုး၏စိတ္ပင္
ထင္ခ်င္ထင္ၾက၊ ထင္ရေလာက္တဲ့
မိုးရဲ႕ညမွာ…
လင္းလက္လာတဲ့ လွ်ပ္စီး
ေပၚထြက္လာတဲ့မိုးခ်ဳန္းသံ
သာသာယာယာ ညကမာၻကို ဖ်က္စီး…။

ဒီလိုပဲ…
ဒီညမွာပဲ…
ငါ့ဘဝရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို
မင္းရဲ႕အမုန္း ဝင္ပူးလိုက္တယ္

မ်က္လံုးခ်င္းဆံု
ရင္ခုန္မိ
မလံုမလဲ မ်က္ႏွာလႊဲေတာ့
အသည္းကေတာ့ ခ်စ္မိျပီ….။

ခ်စ္သူရယ္
အျပစ္ယူတယ္ဆိုတာ မုန္းလို႔ပါ
လ်စ္လ်ဴရွုခံရအရွံုးမို႔
အမုန္းကိုပဲ ေထြးပိုက္ခဲ့တယ္…..။

ေမတၱာနယ္ေတာမွာ တမာမလိုဘူး..။
သစၥာနဲ႔ေျပာတာ ညာတာမဟုတ္ဘူး..။
ခ်စ္ပါတယ္ေျပာတာ ကမာၻမျပိဳဘူး..။
အဲဒီလိုပဲ ငါလဲ..
ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာတာ ျပန္ခ်စ္စရာမလိုဘူး….။

တြယ္တာခဲ့ပါတယ္
ကြယ္ရာကေနပဲ
ခ်စ္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္
ရင္ခုန္သံေတြ ရပ္တဲ့အထိေပါ့…..။

မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္
အသက္ေပးတယ္ဆိုလို႔
နားမလည္ ပါးမလည္
ဟားတိုက္ရယ္ခဲ့ဖူးတယ္..။

ခ်စ္လွပါျပီ ၾကိဳက္လွပါျပီ
သူ႔မွမရ ေသရပါမည္ဆိုလို႔
ဘာမသိ ညာမသိ
ရယ္ေမာမိခဲ့ဖူးတယ္..။

ခ်စ္သူကပစ္ စိတ္ကညစ္
အရက္ေသာက္လို႔ ေမွာက္တဲ့သူေတြ
ဒီေလာက္ျဖစ္မယ္မသိ
ၾကည့္ျပီး ေဝဖန္ခဲ့ဖူးတယ္…။

အခုေတာ့ အျဖစ္က
မခ်စ္တတ္ ခ်စ္တတ္နဲ႔
ခ်စ္ခဲ့မိသူ တစ္ေယာက္
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္မိလဲမသိ
ရွိသမွ် အသက္
မင္းအတြက္အကုန္ေပး
မင္းကိုမွမရ
ေသတာမွ ေအးမည္ေတြး
အရက္ေသာက္လို႔ေမွာက္အိပ္
မင္းပံုရိပ္ပဲျမင္ေနေသး
ဒီလိုအျဖစ္ေတြကိုေတြးလို႔
အေဝးကပဲ...

သိဖူးၾကားဖူးေသာဆရာမ်ားမွ
မသိဖူးမၾကားဖူးေသာဆရာမ်ားပါမက်န္
ကၽြန္ေတာ့္ကို အျမင္နဲ႔ သင္ျပခဲ့
ဖတ္ရသမွ်ကဗ်ာေတြမွ
အတတ္ပညာရခဲ့..။

အေျခခံ ဝါသနာမွ
ကဗ်ာေတြေရးတတ္တဲ့အထိ
ရွိသမွ်ပညာ အကုန္ျပသခဲ့ေသာ
ျမတ္ေသာဆရာတို႔အား
သင္ၾကားခဲ့တဲ့ေက်းဇူးေတာ္ကို
သားတပည့္ကၽြန္ေတာ္
ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ ပူေဇာ္ပါ၏..။




(သက္ရွိထင္ရွား ဆရာမ်ားမွ ဘဝတစ္ပါး ကူးေျပာင္းသြားေသာ ဆရာမ်ားအထိ ၾကားသိႏိုင္ပါေစ…။)

ကကြက္စံုစံု အဖံုဖံု
အကုန္သိမ္းက်ံဳးထုတ္လို႔
လုပ္ဇာတ္ေတြခင္း မင္းရဲ႕
မာယာပန္းခင္းအလယ္
ငါ့ကိုျပဳစားေစခဲ့တယ္…။

ေခၚလိုက္ပံုက ကိုကိုတစ္မိ်ဳး
ေမာင္တစ္မ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳးပင္တတ္ႏိုင္ေပစြ
ငါ့အခ်စ္ကို ယူသြား
ကစားလို႔ဝမွ မသာယာေတာ့ဘူးတဲ့လား
မိန္းမမ်ားရဲ႕မာယာ
ဒါပဲေနမွာ လို႔
ငါတကယ္မေတြးခဲ့ဘူး…။

ဒါတင္မကတဲ့အတတ္ေတြ
ဘယ္အတြက္ေၾကာင့္သင္ထားခဲ့တာလဲ
ငါလို လူအကိုမွ
မင္းကရက္စက္ႏိုင္လြန္းတယ္
တယ္လဲ တတ္ႏိုင္ေပတယ္
မင္းတို႔မိန္းမေတြရယ္…။

ဒီအခ်စ္မ်ိဳးမွာ
ကိုးကြယ္မိသူငါ
ရွိပါေစေတာ့ ဒီတစ္ခါ
ေနာက္မ်ားမွာေတာ့မၾကံဳရပါေစႏွင့္

ယဥ္ယဥ္ႏြဲ႔ႏြဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဟန္ပန္က
ကဗ်ာဆန္သလိုလို
မဟာဆန္သလိုလို
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္အခ်ိန္ကမ်ား
ျပဳစားလိုက္ျပီမသိ။
ရင္ထဲမွာေတာ့…
သူ႔ပံုရိပ္ေတြပဲ
အျမဲရွိေနတတ္တယ္…။

တစ္ခါတစ္ရံ…
သူနဲ႔ေတြျပန္ရင္လည္း
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ သူပဲစိုးမိုးေနသလိုပဲ
ႏွလံုးသားေတြျပိဳလဲ စိတ္ထဲလည္းမဝံ့မရဲ
သူ႔ကိုပဲ ခိုးခိုးၾကည္ေနမိတယ္…။

ေျခလွမ္းတိုင္းကို လွမ္းေလွ်ာက္တိုင္း
ဦးတည္မွုမရွိ ပဲ
သူရွိရာဆီ ဦးတည္လို႔အျမဲ
သူဘယ္မွာရွိမလဲ မသိ
သူ႕ကိုပဲေမွ်ာ္ေနမိ တယ္…။

အိပ္ရာဝင္လို႔ မ်က္လံုးမွိတ္
သိစိတ္မွာလဲ သူပဲ
မသိစိတ္မွာလဲ သူပဲ
အျမဲတေစ...

အမူအရာက ပင္
လူတကာေငးရေလာက္၏..။

ေျပာဟန္ဆိုဟန္မွာ
တစ္ရာတြင္ တစ္ေယာက္သာရွိမည့္ အထာ..။

ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ႔ ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ
တစ္ခါလွမ္း ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္သည္ႏွယ္..။

သူႏွုတ္ခမ္းေတြက စကားေျခြလိုက္ပံုက
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေႏြဘဝ ထဲ
စကားခ်ိဳခ်ိဳ မိုးသည္းလိုက္ သလိုပင္..။

သူျပံဳးလိုက္လွ်င္ ရြင္လာေသာေရႊမ်က္ႏွာမွာ
စိန္သရဖီ မိုး သြန္းျဖိဳးမည္႔ အသြင္..။

သူစိတ္မွာအလိုမက် ရွံဳ႕တြေနတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာ
ကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာ ျမင္ပါဘိတယ္
သိရိက်က္သေရ ႏွင္ျပည့္ဝတဲ့
အလွမ်က္ႏွာ လိုပင္..။

လွရက္နိုင္လြန္းသူကိုမွ
ဘယ္လိုလူေတြက မနာလိုၾကပါဘိတယ္